واحد ارزیابی و تندرستی
مرکز مشاوره ورزشی دانشگاه تبریز
یکی از معضلات زندگی کنونی که بیماری خاموش نیز نامیده میشود، چاقی یا اضافه وزن است. به دلیل تغییر سبک زندگی و لزوم انجام امور روزمره بهوسیله رایانهها و در شرایط با تحرک پایین، افراد زیادی در خطر افزایش وزن و یا چاقی قرار میگیرند. از طرف دیگر شیوع ناهنجاریهای اسکلتی در عصر حاضر که مجدداً ناشی از عادتهای غلط روزمره و وضعیتهای نامناسب بدنی است، افزایش یافته اند.
تأسیس مرکز مشاوره ورزشی دانشگاه تبریز
در راستای بهبود کیفیت زندگی و طرح پایش سلامت دانشجویان، اداره کل تربیت بدنی از سال 1387، با مشارکت دانشگاههای کشور، اقدام به ایجاد مراکز تندرستی و مشاوره ورزشی نمودهاست. از این رو، با تخصیص اعتبارهای تجهیزاتی و لوازم و تجهیزات مورد نیاز به دانشگاههای متقاضی و نیز دستورالعملهای ارسالی توانستهاست تا مراکز تندرستی و مشاوره را در بسیاری از دانشگاهها ایجاد نماید. به طوریکه در سالهای 1388 تعداد 42 دانشگاه، 1389 تعداد 52 دانشگاه و در سال 1390 تعداد 70 دانشگاه از مراکز تندرستی و مشاوره ورزشی برخوردار شده اند.
در راستای پیشگیری و اصلاح این ناهنجاریها و عوارض جسمانی مدیریت تربیت بدنی دانشگاه تبریز نیز اقدام به راه اندازی مرکز مشاوره ورزشی نموده است، تا ضمن اطلاع رسانی عمومی از خطرات چاقی و افزایش وزن، ارزیابیهای لازم و ارائه راهکارهای تمرینی و تغذیهای را زیر نظر متخصصین رفتار حرکتی، فیزیولوژی و تغذیه ورزشی و همچنین آسیب شناسی و حرکات اصلاحی به عمل آورد.
بخشهای مرکز مشاوره ورزشی دانشگاه تبریز
مرکز مشاوره ورزشی دانشگاه تبریز شامل بخشهای
بخش اول: ارزیابی ساختار اسکلتی و قامتی
بخش دوم: ارزیابی ترکیب بدنی
بخش سوم: ارزیابی آمادگی جسمانی
میباشد، که به وسیله یک سری پرسشنامه و ابزار و تجهیزات سنجیده شده و بازخورد آن به دانشجویان دادهمیشود. علاوهبر اینها، این مرکز دارای یک دستگاه بادی کامپوزیشن (Body composition) یا همان ترکیب بدنی میباشد که اطلاعاتی در مورد ترکیب بدنی، درصد چربی بدن، سن جسمانی، BMI و ... میدهد تا بتوان گامی برای سلامت بدنی برداشت.
اهداف مرکز مشاوره ورزشی دانشگاه تبریز
بهطور کلی، هدف از ارزیابی دانشجویان در مراکز تندرستی و مشاوره ورزشی به شرح زیر میباشد:
اولاً آگاهی دانشجویان از وضعیت بدنی خود بر اساس شاخصهای فیزیولوژیک، ساختار اسکلتی و قامتی و نیز معیارهای آمادگی جسمانی، ثانیاً ارائه پیشنهادهای لازم بر اساس نتایج بدستآمده، متناسب با شرایط هر فرد و ثالثاً تلاش بر اینست که مجموع این اقدامات بتواند بهعنوان عامل انگیزشی، دانشجویان را به انجام فعالیت بدنی برای تقویت قوای جسمانی و اصلاح ضعفهای ناشی از فقر حرکتی ترغیب نماید.